چکیده: رویکرد «جهانی شدن» در سال‌های اخیر به یکی از مفروضه‌های بنیادین علم روابط بین‌الملل تبدیل شده و نظریه‌های مبتنی بر دولت‌های ملی را به حاشیه رانده است. با این حال، برخی از رویدادهایی که در ماه‌های گذشته و با همه‌گیری ویروس «کووید 19» و تبدیل آن به یک بیماری فراگیر رخ داده، این روند را با چالش و سوالاتی روبرو کرده است. مساله مدنظر بسیاری از اندیشمندان علوم سیاسی و روابط بین‌الملل این است که نحوه تاثیر این اپیدمی بر جایگاه دولت ملی چیست و چگونه می‌توان به یک نتیجه مشخص درباره‌ی جهانِ پساکرونا رسید. آن چیزی که محور مشترک بسیاری از نظریات ارائه شده در ماه‌های اخیر است، این رهیافت است که همه‌گیری ویروس کرونا، به صورت واقع‌گرایانه، قدرت و جایگاه دولت‌های ملی برای تامین نیازهای شهروندان را احیا کرد و موفقیت دولت‌های ملی و ناکامی ساختار جهانی شده در مهار این بیماری، می‌تواند ساختار نظام بین‌الملل در برخی از حوزه‌های سیاسی و اقتصادی را به سمت مفاهیم معتبر در میان نظریات واقع‌گرایانه‌ی جهانی شدن سوق دهد.

کلمات کلیدی: دولت، جهانی شدن، ملی‌گرایی، نظام بین‌الملل، کرونا

دریافت مقاله